Biogaz i biometan

Biogazownia – czym jest?

• Jednostka technologiczna, w której odbywa się produkcja biogazu. Zakres certyfikacji obejmuje wszystkie technologie, dla których podmiot może uzyskać certyfikat w ramach ścieżki biopaliwa/biopłynu i/lub paliwa z biomasy. Jeżeli jednostka produkuje zarówno biopaliwa, jak i paliwa z biomasy, należy wykonać oddzielne obliczenia bilansu masowego i emisji gazów cieplarnianych.
• Jednostka produkująca biogaz na składowiskach odpadów. Działalność składowiska odpadów jest zwykle zintegrowana z biogazownią, dlatego należy uwzględnić zakres certyfikacji miejsca pochodzenia. Składowisko odpadów jest traktowane jako miejsce pochodzenia odpadów biomasy i nie jest wymagana deklaracja odpadów/pozostałości. Te same zasady mają zastosowanie do biogazu produkowanego w wyniku działalności zakładu oczyszczania ścieków.
• Biometanownia – jednostka oczyszczająca biogaz. Ta jednostka oczyszcza biogaz do jakości biometanu, spręża go i wprowadza do sieci gazu ziemnego. Jeżeli te dwie jednostki należą do różnych właścicieli i odbywa się proces handlu biogazem pomiędzy nimi, każda z firm jest zobowiązana do prowadzenia własnego bilansu masy i posiadania odrębnego certyfikatu. Uzysk musi być rozliczany oddzielnie dla biogazowni i jednostki uszlachetniającej.

Biogazownia może być końcowym producentem paliw z biomasy lub może być ogniwem w łańcuchu dostaw biopaliw.

Możliwe są zatem dwie ścieżki certyfikacji.

Biogaz/biometan może być wykorzystywany do następujących celów:

• BioCNG/BioLNG dla transportu. Biogazownia/biometanownia zobowiązana jest do obliczenia ograniczenia emisji GHG (zgodnie z dokumentem System KZR INiG/8) przed wprowadzeniem do sieci gazu ziemnego. Do każdej partii przypisana jest charakterystyka kryteriów zrównoważonego rozwoju, która jest przekazywana w łańcuchu dostaw aż do jednostki końcowej.

W przypadku produkcji bio-LNG certyfikacją objęta jest również instalacja skraplania/regazyfikacji. Zakres certyfikacji „Zakład skraplania” obejmuje również działalność regazyfikacyjną.

• Produkcja energii elektrycznej i ciepła w elektrociepłowni, produkcja energii elektrycznej, produkcja ciepła. Końcowa ilość biogazu/biometanu powinna być podawana jako intensywność emisji gazów cieplarnianych wraz ze sprawnością elektro/ciepłowni i związanym z tym ograniczeniem emisji gazów cieplarnianych. Informacje o wydajności pochodzą od ostatniego podmiotu w łańcuchu. Ważne jest, aby wartości emisji gazów cieplarnianych były podawane w sposób spójny, a jednostki były jasno określone. Użytkownik końcowy określa sprawność (zgodnie z KZR INiG/8) i przekazuje raz w roku dostawcy biogazu/biometanu.
  
• Jako surowiec do dalszych procesów i innych celów. Przykładem takiego zastosowania jest wykorzystanie biometanu do produkcji biometanolu.

Zamiast obliczeń ograniczenia emisji GHG, według Systemu KZR INiG/8 obliczana jest emisja całkowita.

KZR INiG odgrywa ważną rolę w całym procesie certyfikacji biometanu, a mianowicie w certyfikacji produkcji biometanu do końcowego punktu zużycia włącznie. Certyfikacja bilansu masy jednostek energii paliw gazowych w ramach wzajemnie połączonej infrastruktury lub między wzajemnie połączonymi infrastrukturami może być przeprowadzona tylko wtedy, gdy certyfikacja dobrowolnego systemu jest uzupełnieniem bilansu masy systemu przeprowadzonego przy wsparciu unijnej bazy danych. W związku z tym cechy zrównoważonego rozwoju można przypisać wyłącznie przesyłkom gazu zarejestrowanym w unijnej bazie danych, gdy baza ta będzie w pełni operacyjna i obejmie gazowe łańcuchy dostaw. Bilans masy połączonej infrastruktury transportującej gaz musi być w całości objęty unijną bazą danych.

Kluczowym wymogiem pod kątem bilansu masy w sieci gazowej jest brak podwójnego naliczania lub podwójnego zgłaszania partii.

Mając na uwadze, że pośrednictwo w handlu biogazem/biometanem jest wyłączone z certyfikacji, a sieć gazu ziemnego jest traktowana jako środek transportu, należy zapewnić spójność pomiędzy ilościami wprowadzonymi i odbieranymi, niezależnie od podmiotów wskazanych na fakturach. W zakresie obliczeń ograniczenia emisji gazów cieplarnianych należy uwzględnić starty gazu. W tym celu można zastosować standardowy współczynnik branżowy. Więcej informacji można znaleźć w Systemie KZR INiG/8 pkt 4.2.4.8. Emisje z transportu i dystrybucji

Certyfikacji podlega cały łańcuch dostaw do punktu konsumpcji, lub certyfikacja kończy się w momencie wprowadzenia biometanu do sieci gazu ziemnego. Charakterystyka zrównoważonego rozwoju może być przekazywana z zakładu produkującego biometan do odbiorcy, jeśli odbiorca jest certyfikowany zgodnie z dobrowolnym systemem uznanym przez UE, a bilans masy na poziomie sieci jest zarządzany przy wsparciu unijnej bazy danych ( od momentu rozpoczęcia produkcji biometanu).

Sieć gazu ziemnego

Sieć gazu ziemnego jest traktowana jako środek transportu biogazu/biometanu i nie podlega certyfikacji. Mimo to, sieć gazu ziemnego jest zarejestrowana w UDB (Europejskiej Bazie Danych)  i prowadzi działalność zgodnie z wymogami. Dostawca biogazu/biometanu musi być w stanie wprowadzać biogaz/biometan do sieci gazu ziemnego, a odbiorca biogazu/biometanu musi być w stanie odbierać gaz. Konieczny jest nadzór nad ilością podawanego biogazu/biometanu. Informacje na temat ilości wprowadzonego i odbieranego biogazu/biometanu mogą pochodzić od operatora sieci gazu ziemnego.